Door Mariken Althuizen, begeleider & specialist science/scheikunde

Deze spreuk hangt bij LOS Deurne in het sociocratische hart van onze leeromgeving: de kringserre. En voor mij is dat een dagelijkse bevestiging waarom we deze vorm van onderwijs in Deurne willen aanbieden. In die paar woorden staat namelijk heel veel…

Er staat dat het leven gaat om geluk. Toen mijn zoon Bram 6 jaar oud was (dat is alweer 10 jaar geleden, wat vliegt de tijd) kwam hij verbaasd bij mij toen hij iemand hoorde zeggen dat niemand wist wat de zin van het leven was. Hij zei: “Maar dat is toch heel simpel mama. Ze zeggen toch ‘een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd’? Nou, dan is de zin van het leven toch dat je lacht?” Zo simpel. Zo waar. Veel mensen leven om te werken en aan alle verplichtingen te voldoen, zo komt het althans op mij over. Maar is dat het dan? Kijk eens naar jonge kinderen. Leer van deze kinderen: zij volgen hun hart, zij verwonderen zich om alles, zij houden van iedereen. Mijn kinderen hadden heel regelmatig “de leukste dag van mijn leven, mama!”.

Bij het verwoorden van de visie van LOS Deurne hebben we deze belangrijke les van de jonge kinderen opgepikt: wij willen een leeromgeving zijn voor hart en ziel. Om letterlijk zielsgelukkig te kunnen worden. Vanuit je interesses, je talenten en mogelijkheden je eigen weg in deze wereld mogen bewandelen, liefdevol gesteund waar nodig en in vertrouwen losgelaten waar het (al) kan.

Maar in de spreuk zit nog meer. Want Bram kende ‘m op 6-jarige leeftijd al als ‘een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd’. Zie je het verschil? Bij LOS Deurne hangt: ‘een dag gelachen, is een dag geleefd’. Zonder niet. En dat maakt voor mij al het verschil van de wereld. Een dagelijkse reminder om heel erg goed te letten op de woorden die wij kiezen bij het begeleiden van onze leerlingen en bij het maken van afspraken in de kringen. Alle kringbesluiten proberen we positief te formuleren. In plaats van “niet rennen in het gebouw” wordt het dan “je mag buiten rennen en in de expressiezaal”. En als er al eens een “niet” wordt gebruikt, dan vaak in combinatie met “nog”: je kan (of mag) iets “nog niet”. Ga er aan werken, ga oefenen, vraag hulp en dan wordt ook die ‘nog niet’ een vette ‘ja’.

Het is moeilijker dan je denkt. Ze sluipen er heel stiekem in, de woordjes ‘niet’ en ‘geen’. Want zo zijn we met z’n allen al jaren opgevoed. Er mag van alles niet. Gelukkig mag er ook van alles wel. En als we met elkaar heel duidelijk de grenzen van onze bewegingsruimte vaststellen en dat op een positieve manier formuleren, is er geen noodzaak om al die grenzen telkens op te zoeken of te overtreden. Dan kunnen we de verkregen ruimte op onze eigen wijze en op een prettige, veilige en inspirerende manier invullen.

En last but not least mag ik de woorden natuurlijk ook heel letterlijk nemen: meer lachen! Want zelfs als de zoektocht naar je geluk via onverwachte paden gaat, soms langer duurt dan je zou willen en af en toe onmogelijk lijkt, valt er elke dag wel iets te lachen. Wij lachen wat af bij LOS: we verzinnen de meest grappige woorden, ik sta juichend op de tafel naast de trampoline als het gelukt is er op te springen zonder m’n nek te breken, ik lach om de verkleedacties van onze leerlingen, ik geniet van de kapriolen van de freerunners en ben tot in mijn hart vertederd door alle pareltjes die de kinderen me dagelijks tonen. Soms toont zo’n laatste lach zich door een traan van ontroering en word ik spontaan geknuffeld door de kinderen. En dat tovert dan weer een echte lach op mijn gezicht.

Mocht er in jouw leven nog (!) te weinig gelachen worden, ga dan meedoen met de kinderen. Ga spelen, ga ontdekken, laat los in vertrouwen, herontdek de wereld als een kind. Je gaat als vanzelf meer lachen. En dan voel je het tot in je ziel: een dag gelachen, is een dag geleefd.