Door de oma van enkele leerlingen.

Ik zie dat mijn kleinkinderen gelukkig zijn en dat ze zelfstandig hun eigen pad mogen kiezen.

Ik ben een oma van 5 kleinkinderen en heb 2 dochters. Mijn dochters en kleinkinderen zijn allemaal verschillend. Zoals ik het vroeger op ‘onze manier’ heb gedaan, zo doen mijn kinderen en kleinkinderen het nu ook op hun manier.

Ik zag dat een dochter en hun gezin worstelde met het welbevinden van hun kinderen op school. Het gezin heeft jaren gezocht en geploeterd naar een plek die past bij hun kinderen en de manier van leven van het gezin. Sinds een jaar zitten 3 kleinkinderen op democratisch onderwijs. En sinds januari op LOS. Deze is dichter bij huis.

In het begin begreep ik helemaal niets van van dit onderwijsconcept. Ik weet nu dat het veel meer is dan een ‘school’. Het is een leeromgeving en iedereen is evenwaardig.

Voordat mijn kleinkinderen naar democratisch onderwijs gingen ben ik door mijn dochter gevraagd om mee te kijken naar deze andere soort school. Ik was zeer onder de indruk en vertel wel eens tegen andere mensen dat bijna elk kind wel naar zo’n school zou willen. Maar dat niet elke ouder geschikt is voor deze leeromgeving, omdat ouders echt in vertrouwen moeten zijn naar hun kind. Deze leeromgeving werkt alleen als je je kind de ruimte geeft om zijn/haar eigen pad te mogen bewandelen.

Nu zijn we 1 jaar verder. Ik begrijp nog steeds niet alles. En nu besef ik me dat ik ook niet alles hoef te kunnen begrijpen en te kunnen uitleggen aan andere oma’s. Het is zo anders dan wat ik vroeger heb gemoeten. Het is iets wat je met je eigen ogen moet zien. Ik zie namelijk dat deze 3 kleinkinderen hun plek hebben gevonden. Ik zie ze groeien, ondernemend en gelukkig zijn. Ik zie dat ze vol vertrouwen zijn in zichzelf en in hun eigen toekomst. Dat maakt dat ik een trotste (groot)ouder ben. Ik zie dat deze generatie hun eigen pad mag bepalen. Deze kids komen er wel. Ze zijn zelfredzaam en weten wat goed burgerschap is. Ik ben trots op ze.

Groetjes,
Oma van Victor, Alex en Emma