Door Helena Kinds, moeder

Uit het niets zegt Emma ineens: “ik vind het zielig!” Na enig doorvragen blijkt dat ze het zielig vindt voor de kinderen die nog in Sint geloven dat hij niet naar LOS komt.

Als ik haar vertel dat zij het kan regelen dat er een soort Sint komt, kijkt ze me verbaasd aan. “Kan ik dat?”, is haar vraag. Nadat ik heb gezegd dat het waarschijnlijk niet lukt om nu drie dagen voor Sinterklaas nog iemand te regelen die als Sint op LOS komt, maar dat als ze iets anders wil dat eenvoudiger is dat zij dat echt nog voor elkaar kan krijgen.

Vervolgens gaat ze nadenken en zegt dat ze het leuk zou vinden als de kinderen die het willen hun schoen mogen zetten op LOS en dat er dan wel iets in moet komen. Ze bedenkt dat er bij de supermarkt gratis knutselschoenen te halen zijn en dat er dan wel iemand iets lekkers erin moet doen en het liefst een cadeautje. Een aantal minuten later vraagt ze mij of ik haar kan helpen door de schoentjes te vullen en ook te halen wat er in kan (het liefst weet ze het zelf ook niet, zodat ze echt verrast kan worden).

Het plan is gemaakt, nu nog op LOS consent krijgen…. dat was nog even spannend, maar na kort overleg met een begeleider blijkt dat dit initiatief niet in de kring besproken hoeft te worden maar dat ze het aan iedereen mag vertellen en wie mee wil doen aan kan sluiten.

Na LOS-tijd is ze thuis stil en na een diepe zucht zegt ze ineens: “Ik vind het zo bijzonder dat ik in mijn eentje iets kan bereiken.”