Door Inger Kniepstra, begeleider

Regelmatig vind ik in de tuin walnoten als ik de planten aan het verzorgen of verplaatsen ben naar een plekje waar ze waarschijnlijk beter kunnen gedijen. Meestal naar de plek waar hun soortgenoten al aardig uitgezaaid zijn ;). De walnoten zijn in de grond gestopt door een ijverige eekhoorn. Eén van mijn lievelingsdieren. In de grond zit alles waardoor ze kunnen ontspruiten en uitgroeien tot mooie bomen. Ze krijgen daarnaast ook voldoende rust omdat de eekhoorn druk in de weer is met andere zaken / noten.

Dan denk ik altijd aan de (nieuwe) leerlingen die op ons pad komen. Stuk voor stuk uiterst gevoelige kinderen, meestal (weer of nog) terug gekropen in hun notendop. Waarschijnlijk als reactie op alle invloeden die dagelijks op ze afkomen. Ze zijn uit balans geraakt en komen uit noodzaak geboren met hun ouders bij LOS. 

Bij LOS gaat héél langzaam een proces van ontkiemen beginnen. Eerst gaat de dop op een kiertje, soms ook weer even dicht, stapje voor stapje ontspruit er in eigen tempo iets moois. De leerling leeft op en begint zichzelf steeds beter te leren kennen en waarderen. Dit proces gaat met pieken en dalen en altijd in wederzijds vertrouwen. Er wordt steeds meer ruimte ervaren om vanuit het hart te leven en te kiezen, omdat ze zelf gaan beseffen dat ze ertoe doen. Het nootje – of de leerling – leert vertrouwen op zichzelf en het grote geheel; de noodzaak is dan getransformeerd naar een hartzaak.  

Tijdens dit hele proces nodigen we de ouders uit om, net als het nootje, in vertrouwen mee te transformeren door de ‘hoofd’zaken angst en verwachtingen los te durven laten en de noodzaak om te zetten in een zaak voor hart en ziel. Alles in eigen ritme en tempo. Alles is goed.