Maar wat leer je dan?

Door Mariken Althuizen, begeleider & specialist science/scheikunde


Deze vraag krijgen we weleens. Of varianten ervan: hoe leer je dan? Wanneer leer je dan? Ik denk dat de mensen die deze vragen stellen een definitie van leren hanteren die gekoppeld is aan hun eigen ervaringen met school: tafels, stoelen, boeken en een leraar voor de klas. Dat doen we bij LOS inderdaad meestal anders. Het gebeurt wel hoor, die tafel, die stoel en die boeken. En soms zelfs met een leraar (wij noemen dat: specialist). Maar leren kan ook zeker anders. Ik noem een paar voorbeelden van wat ik zie dat er bij verschillende activiteiten geleerd wordt, waar je misschien niet direct erg in hebt.


Mijn ogen zien leerlingen van 7 t/m 16 jaar die samen een bordspel doen; er zitten en staan ook leerlingen van alle leeftijden bij te kijken. Wat ik zie door mijn ‘maar-wat-leren-ze-dan bril’ is: ze overleggen en discussiëren, ze tellen en rekenen, ze leggen elkaar dingen uit, ze verkennen grenzen (spelregels) en ruimte. En al die tijd hebben ze plezier; hun hersens staat open voor nieuwe informatie en nieuwe ervaringen.


We zitten in de kring en bespreken een motie. Ik hoor en zie mensen zorgvuldig hun woorden kiezen. Ik hoor en zie mensen actief luisteren. Ik hoor en zie mensen die hun mening durven geven én durven bijstellen. Ik hoor en zie mensen die dat nog heel spannend vinden en die gesteund worden door de anderen in de kring om het vooral toch te doen. Ik zie een groei in zelfvertrouwen ontstaan. De gespreksleider is 8 jaar oud, de secretaris 15. Het besluit wordt zorgvuldig geformuleerd en opgeschreven.


Ik zie mensen van alle leeftijden samen sporten. Natuurlijk gaat dat over werken aan een gezond lichaam. Maar het is ook, en misschien wel vooral: ze helpen elkaar, dagen elkaar uit, verleggen hun eigen grenzen, houden rekening met elkaar. 


Ik zie leerlingen en begeleiders samen lunchen. Tegelijkertijd delen ze (levens)ervaringen, bespreken ze de actualiteit, stellen ze vragen, bieden ze elkaar een luisterend oor.


We geven een feestje (Kerst, gala, …). Ik zie leerlingen een planning maken. Ik zie leerlingen uitnodigingen schrijven. Ik zie leerlingen inkopen doen. Ik zie leerlingen die aandacht hebben voor de inrichting en de sfeer van de ruimtes. Ik zie leerlingen druk bezig met het maken van lekkere hapjes, rekening houdend met diverse allergieën.


Bij alles wat er bij LOS gebeurt zie ik leerlingen hun talenten ontdekken, de basisvaardigheden leren, zich verdiepen in wat zij belangrijk vinden of nodig hebben ‘voor later’, plezier maken, opkomen voor zichzelf en afstemmen met de ander. 


Het is iedere keer weer een genot om te zien dat leeftijd bij LOS vaak geen rol speelt. De oudere leerlingen zijn uiteraard een bron van kennis, levenservaring, inspiratie, kracht en daardoor hulp voor de jongere kinderen. Andersom zijn de jongere kinderen een bron van levenslust, nieuwsgierigheid en creativiteit voor de tieners.


De overeenkomst tussen jong en oud is de zoektocht naar zichzelf: Wat vind ik leuk? Waar ben ik goed in? Wat kan ik nog niet zo goed? Wat wil ik leren? Wie ben ik in relatie tot anderen? Hoe ga ik om met iemand anders? Hoe ben ik bevriend met iemand? Hoe werk ik samen met iemand?


Vanaf het moment dat je bij LOS Deurne binnenstapt, krijgt deze zoektocht vorm. Via spelend ontdekken naar meesterschap in het maken van je eigen keuzes. Alleen en samen. Zodat je steeds beter wordt in het vormgeven en leven van je eigen leven. Van ‘levenspionier’ bij binnenkomst tot ‘levensnavigator’ op het moment dat je LOS weer verlaat. Vooral dat mag je leren bij LOS.