Interview met oud-leerling Trevor Boy

Trevor Boy kwam in het voorjaar van 2021 naar LOS. Hij was toen 14 jaar oud en had heel vervelende ervaringen opgedaan op zijn vorige school. Zijn tijd bij LOS was kort, slechts 16 maanden, maar hij kijkt er met een goed gevoel op terug. Nu, 2½ jaar later, is hij 18 en komt hij terug bij LOS voor een interview. Hoe heeft hij zijn tijd bij LOS ervaren? Waar staat hij nu?

“In het begin was het wel een beetje wennen. Ik voelde me op mijn gemak. Iedereen doet gewoon z’n eigen ding. En dat is nog steeds zo, zie ik. Hier kon ik vrienden maken. Niks werd gehaast. Niemand zit achter je aan ‘waarom doe je dit niet, waarom doe je dat niet?’. Behalve bij het poetsen 🙂 Omdat dit echt anders was, kon ik dit op me af laten komen. Toen ik hier kwam, kwam ik vanuit een conflictsituatie. Op andere scholen werd ik eerst geaccepteerd en daarna weer niet. Teveel drama vanaf dat ik jong was. Het heeft me veel gebracht dat jullie zo open stonden. Jullie waren niet aan het judgen.

Op een gegeven moment was het genoeg. Toen besefte ik me: ik ben te erg op mijn gemak. Dan kan ik geen verdere stappen meer maken. Te relaxed. Soms moet je jezelf een beetje pushen, of gepusht worden. Anders blijf ik nog 5 jaar niks doen. Dat is ook een pad, iedereen heeft zijn pad, maar mijn pad was toch wel: ik moet wat doen. En vrienden van mij waren aan het slagen en waren aan het eind van school, dat was ook een drive voor mij om verder te gaan. Ik wilde dat ook wel. Maar ik had het echt nodig op mijn pad om even bij LOS te zijn en niet die druk te hebben. Er was ook wel hulp, we gingen boven samen leren. Het was niet zo dat er niks werd gedaan. Ik denk niet dat jullie meer zouden hebben kunnen doen; het lag aan mij, ik moest het willen.

Direct na LOS heb ik via Spotify een paar rap-nummers uitgebracht. Nu heb ik die weer verwijderd, ik vond het zelf niet goed genoeg. Als ik alles weer op orde heb, dan ga ik daarmee starten. Ik doe nu verschillende stijlen, verschillende soorten teksten. Nog steeds wel gangsta-rap, maar nu zit er ook wat dieps in. Ik probeer een verhaal te brengen, wat intellectueels mee te geven in mijn teksten. Dat groeit met mij mee. Ik ben een beetje perfectionistisch. Als het goed genoeg is, ik denk einde van het jaar, volgend jaar, dan ga ik weer wat uitbrengen en dan zien we wel. Een vriend van mij heeft veel geld gestopt in een professionele studio. Dan luisteren we samen, we drinken wat, zetten beats op. Dat is ook weer meer dat relaxte en daardoor ga je automatisch productiever worden. Dan ga je jezelf pushen.

Na LOS heb ik mijn vmbo-diploma in 1 jaar gehaald; het derde en vierde jaar in 1 jaar gedaan bij LUZAC. Ik dacht, dan doe ik dat, want ik moet ook door, weet je. Dat ging soepel, ik had geen achterstand en ik hoefde er niet weer in te komen. Daarna heb ik ook nog een jaar marketing gedaan in Nijmegen bij het ROC, maar dat was het niet voor mij. Niemand daar gaf er iets om of je iets deed. Ik heb ook nog een baantje gehad als magazijnmedewerker, maar dat vond ik niks. Ik heb veel tijd besteed aan crypto. Dit is toch wel leuker. Je kan heel veel geld verdienen met crypto, maar ook veel geld verliezen. Dat heb ik ook wel eens gehad. Risico, maar wel gepland risico. Het is geen gokken; meer strategisch gokken. Maar dat moet niet je main inkomen zijn! Daarom wil ik een eigen bedrijf starten. Dat is mijn droom. Geen bedrijf in crypto. Ik wil iets waar mensen heen kunnen. Iets nieuws wat er nog niet zoveel is, waar mensen denken van “daar wil ik heen!”. We zijn nu met een paar vrienden aan het nadenken en het geld dat ik met crypto heb verdiend geeft een goede start.

Ik heb nu een gelukkig leven. Ik ben nog niet waar ik wil zijn, maar de stappen zijn belangrijk. je moet stappen maken om ergens te komen. Al zijn de stappen klein, je moet wel vooruit.”