2e blog in de serie ‘project stuurwiel’
In ons vorige blog legden we uit waarom en hoe we onszelf de komende tijd, rustig maar gestaag, door woelige wateren willen sturen, op zoek naar de vele schatten in onze sociocratische kringen. Onze intentie is om zoveel mogelijk schatten te vinden die ons persoonlijk, in relatie met elkaar en als LOS helpen ontwikkelen.
We gaan je meenemen in het hele proces van onze zoektocht naar deze schatten. Onze zoektocht naar nog meer verdieping in de LOS kring. We gaan elke stap die we als projectgroep zetten, vastleggen in een blog. Elk blog komt eerst in de LOS Kring voordat we het met ‘de wereld’ delen via onze website. De projectgroep neemt de uitkomst van de LOS Kring telkens mee naar de volgende fase van het proces. Aan het eind van het project hebben we dan een klein boekwerkje aan blogs en een heus piraten-stuurwiel gevuld met passende woorden en beelden aan de muur bij onze kringtafel.
Maar zo ver is het nog niet… rustig aan…
Want hoe belangrijk het is om de tijd nemen om een schat te vinden, merkten we meteen al in onze projectbijeenkomst na het eerste blog. We dachten al direct te kunnen beginnen met het uitdiepen van de verschillende rondes van de kring… Maar, nee. Er zat nog iets voor… iets over gespreksetiquette. En daar zat zelfs nog iets voor.
Eerst nemen we je even mee terug in de tijd, naar de start van LOS. Toen stelden wij vast dat ‘het hebben van een sociocratische kringorganisatie door middel van het consent-model’ een belangrijke pijler was voor het welslagen van onze visie. Met de consent-methode van Baudy Wiechers hadden we toen al een klein beetje ervaring opgedaan en het leek ons passend bij wat we wilden gaan doen bij LOS: samen besluiten nemen over alles bij LOS.
In onze visie hadden we opgeschreven: door middel van het consent-model. Maar Baudy noemt het de consent-methode. Als wij gaan onderzoeken, als wij spelenderwijs willen ontdekken wat wij met onze kringorganisatie willen, geeft een methode dan genoeg ruimte? En mogen we het naar onze smaak aanpassen en het dan nog steeds naar Baudy’s methode vernoemen? We willen de consent-methode niet tekort doen, maar ook onszelf en ons proces niet.
Het universum is ons blijkbaar gunstig gezind. Wat een synchroniciteit! Want laat nu net aan de kant van Baudy’s consent-methode ook gezocht worden naar de ruimte binnen de methode. Daarover gaat ons volgende blog: ’spelenderwijs consent’.